Elfde verslag (Jo)
Door: ribba
Blijf op de hoogte en volg Rob
07 September 2010 | Frankrijk, Parijs
Harry en Jo langs op Domaine du Colombier
Eindelijk was het dan zo ver. Via Zwitserland naar Frankrijk, maar vooral naar Rob. Hoe dichterbij we kwamen hoe stiller het werd in de auto. Nadat we toch weer even twijfelden aan Johan-Johan arriveerden wij op de camping.
Zoals we al vaker hebben we meegemaakt werden we hartelijk ontvangen door de couriers. Alleen een van deze courier was pas echt GEWELDIG. Ja hoor daar stond hij dan. Onze Rob. Eindelijk konden we hem weer vasthouden en knuffelen.
Rob is niet verandert. Hij ziet er nog precies hetzelfde uit. Alleen klinkt hij wijzer en bedachtzamer. Hij mist ons echt vanuit het Zaanse. Om Rob de komende dagen aan het werk te zien is ook een mooie traktatie. Hij zeurt niet en gaat samen met Anton aan de bak. Hoe vaak heb ik niet lopen zeuren thuis, ga nou wat doen…
Nou dat zeuren dat is over. RESPECT! Ver weg zitten, geen maatjes alleen de andere couriers en de gasten van Selectcamp. En natuurlijk zijn directe collega Anton. Dat is voor Rob echt een verademing in vergelijking met IJ. Deze mensen hebben geen omgangsvormen meegekregen, maar snel vergeten.
Nadat we toch maar even de was voor hem hebben gedaan, hij had namelijk geen schone onderbroeken meer. Hebben we ook lekker voor hem gekookt, de steak staat als favoriete genoemd op zijn lijst. Dus als Harry en ik wakker worden en een bakkie koffie drinken, schuift Rob voorbij om tenten te checken en gasten uit te zwaaien. Het liefst wanneer de gasten hun borg achter hebben gelaten. Dan wordt er extra gezwaaid. Onze tent zag er overigens perfect uit. Schoonmaken is een nieuwe missie voor hem geworden. Het zal nooit zijn hobby worden maar de efficiëntie is er nu wel. In de avond zijn Rob en Anton onze gasten aan tafel.
Op zondag had Rob vrij en zijn we naar St Tropez gereden. Lekker kwijlen bij de boten en auto’s . Hierna zijn we bij een collega van mij, Oetse langs geweest. Hij zit bij vrienden op een camping en wij hebben hem in Port Grimaud ontmoet. Dat was een beetje raar want de avond ervoor had zijn vriend Willem een hartaanval gehad. Dus hij en zijn vriendin Jose waren total loss maar waren blij met onze komst. Zij konden hun verhaal kwijt en wij konden ze even afleiden met ons gezelschap. Dan is het fijn dat er vrienden zijn!
Hierna heeft Rob weer een steak gegeten … hij wordt met de dag breder… Het dagprogramma van Rob is tussen 09:00 en 10:00 spreekuur. Wanneer er mensen al weg zijn dan maakt hij soms al een tent schoon. Hierna andere tenten/caravans schoonmaken. Klanten bezoeken en het uit checken regelen. Tussen 15:00 en 20:00 is er weer spreekuur. Een dokter heeft het makkelijker. Dus van grondlucht problemen tot het verwisselen van batterijen lost hij op. We krijgen een Mc Giver terug, ik bedoel dat hij van alle markten thuis is. Ook nog even met Harry boodschappen gedaan zodat de maaltijden de aankomende dagen verzorgd zijn. Magnetron maaltijden, maar goed ze eten tenminste wat.
Achteraf gezien vind ik het echt heftig wat hij doet. Echt GOED. Hij is de jongste en maakt er echt wat van. Zelf inzicht is geen nieuw woord meer voor hem. Hij weet zich verdomd goed staande te houden. Wij zijn beren TROTS op hem. Dus lieve vrienden en familie van Rob blijf hem steunen met kaartjes. Daar wordt hij vrolijk van als hij een dipje heeft.
Tot snel,
Jo en Harry.
Eindelijk was het dan zo ver. Via Zwitserland naar Frankrijk, maar vooral naar Rob. Hoe dichterbij we kwamen hoe stiller het werd in de auto. Nadat we toch weer even twijfelden aan Johan-Johan arriveerden wij op de camping.
Zoals we al vaker hebben we meegemaakt werden we hartelijk ontvangen door de couriers. Alleen een van deze courier was pas echt GEWELDIG. Ja hoor daar stond hij dan. Onze Rob. Eindelijk konden we hem weer vasthouden en knuffelen.
Rob is niet verandert. Hij ziet er nog precies hetzelfde uit. Alleen klinkt hij wijzer en bedachtzamer. Hij mist ons echt vanuit het Zaanse. Om Rob de komende dagen aan het werk te zien is ook een mooie traktatie. Hij zeurt niet en gaat samen met Anton aan de bak. Hoe vaak heb ik niet lopen zeuren thuis, ga nou wat doen…
Nou dat zeuren dat is over. RESPECT! Ver weg zitten, geen maatjes alleen de andere couriers en de gasten van Selectcamp. En natuurlijk zijn directe collega Anton. Dat is voor Rob echt een verademing in vergelijking met IJ. Deze mensen hebben geen omgangsvormen meegekregen, maar snel vergeten.
Nadat we toch maar even de was voor hem hebben gedaan, hij had namelijk geen schone onderbroeken meer. Hebben we ook lekker voor hem gekookt, de steak staat als favoriete genoemd op zijn lijst. Dus als Harry en ik wakker worden en een bakkie koffie drinken, schuift Rob voorbij om tenten te checken en gasten uit te zwaaien. Het liefst wanneer de gasten hun borg achter hebben gelaten. Dan wordt er extra gezwaaid. Onze tent zag er overigens perfect uit. Schoonmaken is een nieuwe missie voor hem geworden. Het zal nooit zijn hobby worden maar de efficiëntie is er nu wel. In de avond zijn Rob en Anton onze gasten aan tafel.
Op zondag had Rob vrij en zijn we naar St Tropez gereden. Lekker kwijlen bij de boten en auto’s . Hierna zijn we bij een collega van mij, Oetse langs geweest. Hij zit bij vrienden op een camping en wij hebben hem in Port Grimaud ontmoet. Dat was een beetje raar want de avond ervoor had zijn vriend Willem een hartaanval gehad. Dus hij en zijn vriendin Jose waren total loss maar waren blij met onze komst. Zij konden hun verhaal kwijt en wij konden ze even afleiden met ons gezelschap. Dan is het fijn dat er vrienden zijn!
Hierna heeft Rob weer een steak gegeten … hij wordt met de dag breder… Het dagprogramma van Rob is tussen 09:00 en 10:00 spreekuur. Wanneer er mensen al weg zijn dan maakt hij soms al een tent schoon. Hierna andere tenten/caravans schoonmaken. Klanten bezoeken en het uit checken regelen. Tussen 15:00 en 20:00 is er weer spreekuur. Een dokter heeft het makkelijker. Dus van grondlucht problemen tot het verwisselen van batterijen lost hij op. We krijgen een Mc Giver terug, ik bedoel dat hij van alle markten thuis is. Ook nog even met Harry boodschappen gedaan zodat de maaltijden de aankomende dagen verzorgd zijn. Magnetron maaltijden, maar goed ze eten tenminste wat.
Achteraf gezien vind ik het echt heftig wat hij doet. Echt GOED. Hij is de jongste en maakt er echt wat van. Zelf inzicht is geen nieuw woord meer voor hem. Hij weet zich verdomd goed staande te houden. Wij zijn beren TROTS op hem. Dus lieve vrienden en familie van Rob blijf hem steunen met kaartjes. Daar wordt hij vrolijk van als hij een dipje heeft.
Tot snel,
Jo en Harry.
-
07 September 2010 - 20:51
Ome Nol:
Hoi Rob,
Ben blij voor je dat het goed gaat ga zo door !
Doe de groeten aan Jo&Har.
Zcfc heeft er een nieuwe linksbuiten bij Moreno de sousa Faria het is een topper.
Groetjes. -
07 September 2010 - 21:48
Harry:
knap van mootje. toch nog een talent in de familie. hier alle oke. we gaan morgen afzakken richting parij en nemen nu afcheid van rob. hebben leuken fotoo en filmpje voor a zondag te laten zien. -
09 September 2010 - 10:32
Stefanie:
Leuk om te lezen dat Rob het zo goed heeft gehad bij jullie. Leuke foto's ook.
Rob ik mis je echt! Nog maar 1.5 maand :)
Denk aan je. Binnenkort weer een kaartje. Kus! -
09 September 2010 - 18:26
Kai Amaru Shakur:
ribba we miss u
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
